Sopraan Johannette Zomer heeft een passie voor de Italiaanse barokmuziek. Ze maakte furore in de opera, maar zingt ook graag intieme concerten. Sinds 2013 vooral met haar eigen ensemble Tulipa Consort. In 2003, vijf jaar nadat ze haar zangstudie aan het Amsterdamse conservatorium had volbracht, sprak Marc Couwenbergh met haar.
Italiaanse barokmuziek als moedertaal voor Johannette Zomer
Johannette Zomer stopt de telefoon snel in de achterzak van haar spijkerbroek, geeft met haar voet de stofzuiger een zet en verontschuldigt zich. Gisteren is ze teruggekomen van vakantie, niet uit het culturele Italië waarvan ze de muziek zo graag vertolkt, maar uit de bergen van Zwitserland. “Mijn ideale vakantie is een tent of een huis midden in de natuur en dan wandelen. Daar kom ik van bij.” Ze lacht als ze hoort dat haar concert wordt aangekondigd onder de titel ‘Hartstocht en melancholie’. “De muziek van de Italiaanse barok is verstilde muziek maar met een innerlijke lading gebalde emoties”, licht ze toe. “Veel van de liederen gaan over liefde, over slecht afgelopen liefdes. Om de emoties in deze muziek te voorschijn te laten komen, is voor mij niet moeilijk. Waarom, weet ik niet. Het is alsof de barokmuziek gewoon mijn moedertaal is”, zegt de in Twente geboren zangeres.
Een lijdensweg
Hoewel ze uit een muzikaal gezin komt en verdienstelijk dwarsfluit speelde en veel zong, zag ze in eerste instantie af van een muziekstudie. “Mijn oudste zus deed conservatorium en ik zag hoe hard ze moest werken. Een muziekstudie kan een lijdensweg zijn en de concurrentie is moordend. Wil ik dat wel, vroeg ik me af?” Johannette koos voor een studie microbiologie en kwam in een laboratorium te werken. In haar vrije tijd bleef ze fluitspelen en zong bij een kerkkoor. Tot een professionele zangeres haar adviseerde toch meer te gaan doen met haar mooie stem. “Dat kwam op een moment dat ik in mijn baan toe was aan verandering.” Ze wendde zich tot drie conservatoria en bij alle drie was ze zeer welkom. “Ik voelde me heel gevleid en koos voor Amsterdam. Dat heeft toch de meeste uitstraling. Het eerste jaar heb ik nog mijn baan aangehouden, maar eigenlijk al heel snel wist ik dat dit het was.” De gevreesde lijdensweg van een conservatoriumstudie bleef uit. “Het was alsof ik thuis kwam. Natuurlijk moest er gestudeerd worden, maar ik had zo’n plezier in het zingen dat het vanzelf ging.” En zo lijkt ook haar carrière zich te voltrekken. Een vast omlijnd plan heeft ze niet. “Ik heb niet dat ik over zoveel tijd per se op dat podium wil staan. Dat werkt voor mij niet. Ik wil wel steeds vernieuwing. Werken met weer nieuwe dirigenten en steeds een trapje hoger. Daardoor houd ik het plezier in zingen.”
Wars van sterallures
Ze realiseert zich dat de carrière van een sopraan ook zo voorbij kan zijn. De stem blijft een erg kwetsbaar instrument. Bovendien heeft het publiek ook zo zijn opvattingen. Zomer: “In het begin overrompelde ik de mensen en vonden ze het allemaal prachtig. Nu is het dubbel. Er komt publiek dat kritisch komt luisteren of Johannette Zomer nog presteert. Een ander deel komt af op je naam omdat ze die gehoord hebben. ‘Zomer, oh daar gaan we ook naar toe’.” Ze is ook helemaal wars van sterallures. “Nee, een diva voel ik mij niet. Dat roept te veel het beeld op van dat je ten koste van alles en iedereen, jezelf voorop stelt. Ik moet mezelf wel beschermen, maar dan op een beleefde en werkzame manier. Als de dingen niet gaan zoals jij wil, moet je dat op een vriendelijke veranderd krijgen. Nee, ik wil ook geen diva worden. Mijn vriend zei laatst: ‘Je bent een echte zangeres’. Dat vond ik wel een compliment. De zekerheid van weten wat je wil. Ik geniet van op het podium staan.”
Johannette Zomer en ensemble ‘La Primavera’ zijn te horen op de cd ‘Concerto delle donne’ samen met countertenor Robert Expert. Een cd met louter muziek van vrouwelijke componisten uit de Italiaanse barok, waaronder Barbara Strotzi.
Meer over Johannette Zomer en haar Tulipa Consort